Światowy Dzień Chomika
Takie małe gryzonie, których kuzynami są np.: myszy domowe, a dokładniej podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych doczekały się swojego święta. 12 kwietnia obchodziliśmy Światowy Dzień Chomika. Historia Dnia Chomika nie jest znana, ale 12 kwietnia 1930 roku zoolog z Jerozolimy Israel Aharoni wybrał się na wycieczkę w okolice Aleppo, ponieważ jego przyjaciel powiedział mu, że widziano tam małe futrzaste zwierzątka. Wierząc, że badania laboratoryjne na tych zwierzątkach pomogą uleczyć leiszmanizę, która w tych czasach panowała.
Naukowiec w tym dniu odkrył samiczkę syryjską wraz z jej dziesięciorgiem młodych. W Chinach w tym czasie już chomiki służyły do badań, ale nie chciały się w niewoli rozmnarzać zatem trzeba było łapać za każdym razem nowe zwierzątka. Matka ze stresu zjadła część swoich młodych, a naukowiec zabił matkę. Resztę młodych zabrał ze sobą i karmił pęsetą. W nocy 5 młodych przegryzło drewniane pręty i uciekło z niewoli, w międzyczasie jeden brat zjadł siostrę, zatem do rana zostało tylko troje potomków chomiczego rodu. Dzięki rozdzieleniu rodzeństwa i zapewnieniu im dogodnych warunków, a w późniejszym czasie dopuszczeniu do siebie w celu rozmnożenia otrzymali kolonię 150 chomików. Chomiczki jak pokazują lata obserwacji są pedantami, po posprzątaniu ich lokum należy poukładać rzeczy tak jak były, bardzo nie lubią zmian. Świetnie udają własną śmierć. W chwili zagrożenia potrafią przewrócić się na plecy i udawać martwe. Pomimo małej postury, dziennie potrafią pokonać nawet 9 kilometrów. Uwielbiają też spać, niektóre nawet przy jedzeniu zasypiają lub w kołowrotku. Wśród chomików możemy wyróżnić trzy grupy: duże, średnie i małe, które bardzo często określa się również jako karłowate.
Najbardziej znanym i rozpowszechnioną ras chomików to „chomik dżungarski”. Jest wyjątkowo małym, sympatycznym i bardzo towarzyskim zwierzątkiem. Jego długość to około 9 centymetrów, a waga sięga do 30-40 gram. Jego umaszczenie jest jasnopopielate z mocno zarysowaną na grzbiecie ciemniejszą pręgą. Ze względu na swoje rozmiary i delikatność należy się nim bardzo ostrożnie opiekować, aby nie zrobić mu krzywdy. Jego długość życia około 1,5 roku.
Dobrze znanym gatunkiem jest „chomik syryjski”, jest mniejszy od chomika europejskiego i nieco mniej towarzyski. Taki chomiczek osiąga długość 15-20 centymetrów, a żyje około 2-3 lat. W odpowiednich warunkach może nawet dożyć do 4 lat. Sierść chomika syryjskiego może mieć różne odcienie od beżowego przez kremowy, aż po złocisty. Gryzonie hodowlane posiadają również różne długości futra. Wyróżnić można chomiki długowłose, tak zwane angora, satynowe, krótkowłose oraz rex.
Innym rodzajem podobnym do syryjskiego gryzonia jest „chomik chiński”. Jego długość ciała osiąga rozmiary do około 9-11 centymetrów, a ciało ma walcowaty kształt, jest nieco mniejszy od syryjskiego gatunku. Sierść chomika chińskiego wyróżnia biegnąca wzdłuż grzbietu ciemna pręga. To co rozróżnia tego chomiczka od innych jest dość długi ogon oraz całodobowa aktywność.
Ostatnim, ale jakże uroczym jest „chomik Roborowskiego” To najmniejszy z chomików karłowatych, ponieważ osiąga długość około 5-9 centymetrów. Chomicznik malutki jak go nazywają ma dość duże uszy, malutki ledwo widoczny ogonek oraz miękkie i cienkie włosy futra w kolorze piaskowym lub szarobrązowym. Jest wyjątkowym mikrusem wśród swojej rodziny, ale także wyróżnia się płochliwością.
Chomiki są wszystkożerne, uwielbiają ziarna różnego typu (uwielbiają pestki słonecznika i dyni), warzywa (w szczególności marchewki, ogórki, pomidory, kalarepę i rzodkiewkę) i owoce (tj.: słodkie jabłka, gruszki, banany ale też truskawki czy czereśnie). Nie pogardzą też mącznikiem. Chomiki to zwierzęta, które uwielbiają spokój i ciszę, dlatego nie lubią telewizorów, radia czy krzyków i pisków dzieci.
Więcej rzetelnych informacji znajdziecie na specjalnym portalu przygotowanym przez miłośników tego małego zwierzątka https://e-chomik.pl/.
Pozdrawiam
Pani Agnieszka